دوستان سلام از اینکه مدتی به سبب مشغله کاری و بعضی انتقادات که بر بنده حقیر وارد شده بود و صلاح را دراین دیدم که از نوشتن مطلب در این وبلاگ خوداری کنم . اکنون این وظیفه را بر خود می بینم به سبب کوتاهی و انجام نگرفتن کار های اجرایی در بوالخیر و یا کند صورت گرفتن این کارها مجدد شروع به فعالیت کنم و با همکاری شما و دیگر دوستان راهکار هایی را که به صلاح این دیار می باشد ( هر چند در فضای مجازی های دیگر نیز به ان پرداخته می شود ) را بیان کنیم تا این دیار به جایگاهی واقعی خود دست یابد . 

پس بسم الله ............

با تشکر از همه کسانیکه در مورد این مطلب نظر دادند

ایستاده از راست : مجید زارعی (هدکان ) - ایوب باشی ( کری ) - احمد روزبهانی ( بوالخیر ) خوشنام تنگشکر ( رستمی ) - علی زارعی فر ( رستمی ) - مرحوم موسی خلیلی (عامری ) -

نشسته از راست : عقیل بستان ( بوالخیر ) طاهری ( کری ) احمد جوانی ( رستمی ) مسعود بوالخیری ( بوالخیر ) عبدالله پورسلمان (بوالخیر .

این تیم ، تیم دبیرستان حاج سید محمد محمدی بوالخیر در سال 1375 می باشد .که با تیم دبیرستان شهید بهشتی مسابقه داشت و در تیم دبیرستان شهید بهشتی مرحوم رضا باراده حضور داشت . و نکته جالب اینکه مرحوم خلیلی و باراده هر دو دریک سال و در یک شب  فوت کردند . 

 گوش شیطون کر،  مثل اینکه پمپ بنزین بوالخیر  میخواد راه بیفته .طبق صحبتهای که شنیده شده تنها مشکل تیر برق فشار قوی است که اداره برق تقبل شده تا همین چند روز آینده تیر برق ها رو جابجا کنه (که بخاط سیل و طوفان این چند روز اخیر فرصت خواستند تا ابتدا مشکل برق مناطق سیل و طوفان زده درست کنند ) و پمپ بنزین راه بیفته . آقای حاج فاضل قاسمی هم از همه مردم منطقه عذر خواهی کرد و تشکر ویژه از آقای سید عبدالله محمدی  ریئس شورا و آقای غلامحسین خلیلی دهیار محترم بخاطر پیگیرییهای که در این چند روز اخیر انجام دادند ، کردند .امیدواریم که اداره برق هم هر چه سریعتر این تیر های برق رو جابجا کنه تا مشکل مردم این منطقه از بابت سوخت ماشینها حل گردد.

محرم آمد و باز هم دریغ از حسینه نا تمام بوالخیر چرا مردم بوالخیر باید چوب کینه و لجاجت بعضی افراد را بخورند ، الان چند سال است که مردم چشم انتظارند که حسینه تمام بشه و محرم رو در حسینیه جدید به عزاداری بپردازند .اما هر سال دریغ از پارسال ، آقایانیکه زحمت کشیدند دستشان درد نکنه از اینکه با همین بودجه که در اختیار داشتند حسینیه را تا اینجا رسانند ولی چرا اینطوری نا تمام مانده تا کی باید نا تمام بمونه و مردم  خاطرات گذشته خود را در حسینیه نا تمام خود مرور کنند .تا کی دو دستگی ، تا کی لجبازی ، آیا با این لجبازی و دو دستگی پیشرفت می کنیم پروژهای نا تمام پایان می رسد . دریغ از .....

داستان کوتاه قهوه شور

اون (دختر) رو تو یک مهمونی ملاقات کرد. خیلی برجسته بود، خیلی از پسرها دنبالش بودند در حالیکه او (پسر) کاملا طبیعی بود و هیچکس بهش توجه نمی کرد.
آخر مهمانی، دختره رو به نوشیدن یک قهوه دعوت کرد، دختر شگفت زده شد اما از روی ادب، دعوتش رو قبول کرد. توی یک کافی شاپ نشستند، پسر عصبی تر از اون بود که چیزی بگه، دختر احساس راحتی نداشت و با خودش فکر می کرد، خواهش می کنم اجازه بده برم خونه…
یکدفعه پسر پیش خدمت رو صدا کرد، میشه لطفا یک کم نمک برام بیاری؟ می خوام بریزم تو قهوه ام. همه بهش خیره شدند، خیلی عجیبه! چهره اش قرمز شد اما اون نمک رو ریخت توی قهوه اش و اونو سرکشید. دختر با کنجکاوی پرسید، چرا این کار رو می کنی؟ پسر پاسخ داد، وقتی پسر بچه کوچیکی بودم، نزدیک دریا زندگی می کردم، بازی تو دریا رو دوست داشتم، می تونستم مزه دریا رو بچشم مثل مزه قهوه نمکی. حالا هر وقت قهوه نمکی می خورم به یاد بچگی ام می افتم، زادگاهم، برای شهرمون خیلی دلم تنگ شده، برا والدینم که هنوز اونجا زندگی می کنند. همینطور صحبت می کرد، اشک از گونه هاش سرازیر شد. دختر شدیدا تحت تاثیر قرار گرفت. یک احساس واقعی از ته قلبش. مردی که می تونه دلتنگیش رو به زبون بیاره، اون باید مردی باشه که عاشق خونوادشه، هم و غمش خونوادشه و نسبت به خونوادش مسئولیت پذیره… بعد دختر شروع به صحبت کرد، در مورد زادگاه دورش، بچگیش و خونوادش.
مکالمه خوبی بود، شروع خوبی هم بود. اونها ادامه دادند به قرار گذاشتن. دختر متوجه شد در واقع اون مردیه که تمام انتظاراتش رو برآورده می کنه: خوش قلبه، خونگرمه و دقیق. اون اینقدر خوبه که مدام دلش براش تنگ میشه! ممنون از قهوه نمکی! بعد قصه مثل تمام داستانهای عشقی زیبا شد، پرنسس با پرنس ازدواج کرد و با هم در کمال خوشبختی زندگی می کردند….هر وقت می خواست قهوه براش درست کنه یک مقدار نمک هم داخلش می ریخت، چون می دونست که با اینکار حال می کنه.
بعد از چهل سال، مرد در گذشت، یک نامه برای زن گذاشت، عزیزترینم، لطفا منو ببخش، بزرگترین دروغ زندگی ام رو ببخش. این تنها دروغی بود که به تو گفتم— قهوه نمکی. یادت میاد اولین قرارمون رو؟ من اون موقع خیلی استرس داشتم، در واقع یک کم شکر می خواستم، اما هول کردم و گفتم نمک. برام سخت بود حرفم رو عوض کنم بنابراین ادامه دادم. هرگز فکر نمی کردم این شروع ارتباطمون باشه! خیلی وقت ها تلاش کردم تا حقیقت رو بهت بگم، اما ترسیدم، چون بهت قول داده بودم که به هیچ وجه بهت دروغ نگم… حال من دارم می میرم و دیگه نمی ترسم که واقعیت رو بهت بگم، من قهوه نمکی رو دوست ندارم، چون خیلی بدمزه است… اما من در تمام زندگیم قهوه نمکی خوردم! چون تو رو شناختم، هرگز برای چیزی تاسف نمی خورم چون این کار رو برای تو کردم. تو رو داشتن بزرگترین خوشبختی زندگی منه. اگر یک بار دیگر بتونم زندگی کنم هنوز می خوام با تو آشنا بشم و تو رو برای کل زندگی ام داشته باشم حتی اگه مجبور باشم دوباره قهوه نمکی بخورم.
اشک هاش کل نامه رو خیس کرد. یه روز، یه نفر ازش پرسید، مزه قهوه نمکی چیست؟ اون جواب داد شیرینه

نویسنده : حسنی

قهرمانی تیم والیبال ساحلی بندر بوالخیر در مسابقات ساحلی

قهرمانی تیم والیبال ساحلی بندر بوالخیر در مسابقات ساحلی شهرستان تنگستان که به میزبانی بندر رستمی بمناسبت هفته سلامت و تندرستی برگزار شد به همه ورزشدوستان و والیبال دوستان تبریک عرض می کنم .

این بازیها که در چند رشته برگزار گردید که در فوتبال ساحلی تیمهای خورشهاب و رستمی به فینال رسیدند  که در پایان تیم رستمی با برد 2 بر 0 مقابل خورشهاب به قهرمانی رسید .

 والیبال در یک گروه 4 تیمی با حضور تیمهای بوالخیر - عامری - رستمی و گاهی برگزار شد که به قهرمانی تیم بوالخیر انجامید . بازیکنان تیم بوالخیر در این بازیها را آقای احمد روزبهانی و علی غلامی تشکیل می دادند